Posts made in Aralık, 2016
Çankaya Lisesi – Simit&Ayran
Bugün 15 dakikalığına da olsa Merve’mi gördüm. Merve kim derseniz, lise yıllarımın azılı kahramanıdır kendisi. O bir deli, o bir kısa saçlı, o bir okul kaçağı, o bir matematik dehasıydı. Sınıfta abuk sabuk sesler çıkarır, ‘o kiiim!?’ diye bağıran hocaya “Mizyaaal yaptı ööörtmenim,” diyerek olaylardan haberi bile olmayan benim başımı yakar dururdu.
Onu hep lise yıllarında, karlı bir günde giydiği terlikimsi kolej ayakkabıları yüzünden tüm ayağı ıslandıktan sonra ayakkabıları atıp, ayaklarını kalorifer petekleri arasına sokup kurutmaya çalışmalarıyla anımsıyor ve kendi kendime gülüyorum hala.
Neyse bir anım var uzun zamandır aklımda bir türlü yazamıyordum ama bugün o günleri çok özlediğimi farkettim, hem de o günleri yad edeyim istedim.
Read MoreSaddam Bandı
Dün, 2.5 yaşında ve hala “anne oodan geldi, ooya gitti” cümlesinden başka şey söylemeyen; bırak cümleyi kelimelerle bile uğraşmadan sadece bağırarak işini halleden oğluma “bant” kelimesini öğretmeye karar verdim.
Neden bant? Nebilim aman, o anda elimde o vardı, isteyip duruyordu. Sorumluluk bilincim gaza geldi, alev aldı.
Öğreteceğim şey herkesin bildiği “Saddam Bandı”.
Evet Saddam’ın bandı. Biz Adana’da koli bandı demiyoruz ya da bizim aile öyle demiyor çünkü o bant “Saddam bandı” olarak bilinçaltımıza girmiş, çıkamamış hatta sıkışmış kalmış. Hayatta bazı olaylar beyin kıvrımlarınızı yakar ya, beyin mıncıklaması gibi hah işte bu Saddam Bantı da öyle bir şey.
Bindim yine zaman makinasına, gittim Körfez Savaşı yıllarına.
Yer: Adana.
Sene: 1990.
Ben 1. sınıftayım.
Read MoreKreş Mevzusu
Başlığa bakıp aman bize bir fikir verecek sanmayın. Bolu’da fazla da seçenek yok zaten.
Bolu’ya taşındığımızda hemen işe girdim. Sabah 08:00 akşam 18:00 olması planlanan saatler, maalesef sabah 08:00 akşam 21:00’leri gördü. Üstüne bir de komik bir maaş ile çalışmak tahammül seviyelerimi 0’ın altına indirdi; hatta o tahammül kelimesinin bir ruhu olsaydı intihar ederdi. Aldığımı bakıcı ve benzin parasına vereceğime kendim bakarım dedim.
Neyse, zaman geçti ve artık Deniz büyüdü. Evde sıkılmaya başladı. Her ne kadar dışarıda gezip eğlenmesi muhteşem olsa da, kış gelip kar durmayınca evde takıldık kaldık.
Bir yere kadar eğlendirebiliyorum çocuğu evde. Evin her köşesinde bir aktivite yapmaya çalışıyorum yani her yer buz, su birikintisi ve boya ile dolsa da sıkılıyor adam benden. En sonunda televizyon açıyoruz.
